Taal

Mijn misschien en mijn wie weet
overstemd door heldere gedachten,
de verstandige praat die men kent
op plaatsen waar taal een hobby is
als badminton of bridge.
Geen reddingsboei in de golven van twijfel,
in de vloed van bijziend impressionisme,
geheugenverlies, verlegenheid.

Mijn deuren van waarneming altijd wijd open
als sluizen zonder wachter,
waar indrukken binnenlopen zonder filter.
Alles komt binnen en taal wijst de weg,
loodst de verschijnselen naar een haven
die niet bestaat, maar we doen alsof,
ik lieg mijn hoofd boven water,
ik verzin een loopplank.
Ik bedenk het vasteland
en weet het een veenweide
golvend onder mijn voeten.