Stiltegedicht voor Anna

ook als niemand spreekt
kletsen en kabbelen er
gedachten rondom
je hoort ze niet
ze zijn er
maar luister, versta
hoe de hoge bomen ruisen
bladeren knisperen en klinken
zij spreken van later
en verwaaien
in de wind
de adem van de wereld

kijk hoe de huisjesslak
de grasspriet eet
hoor je hem kauwen
hij smakt een beetje

de zee bruist in je oren
het is je eigen bloed
stromend en kloppend
de vloedlijn binnen bereik

alles praat
in stilte ontvouwt zich
het verhaai datje past
kom tot zwijgen
wees met bang
voor het dempen
door de mist in de morgen
de stilte fluistert
de stilte schreeuwt
even lacht er iemand
de stilte is de stilte niet
er is zoveel te horen

oktober 2012