Voor Janine

Fictie

Het mooiste zou zijn als je kon binnengaan
in de nevelsluiers op je schilderijen en daar dan
voor altijd zou wonen, gewichtloos en transparant
als de kleuren die je ving; ik zou naar je
kijken en knikken, bedenken hoe jij me lachend
toedrinkt met een glas witte wijn.

Ik zou naar je kijken en denken
aan de branding, geen zee te hoog,
als de feesten die we vierden, rauw en roekeloos,
met maling aan de morgen en de mensen.

Ik wilde wel dat je veranderde in een libel
met trillende vleugels boven een bloem in de zon.
Het fijnst zou het zijn als je zwaarte en duisternis
op zouden trekken, zonder dat je het almaar dragen moest.

Het fijnst zou het zijn als alles anders was.